Hardlopen, wetenschap en Petrus
Zeker, we gaan voorwaarts; de jaarteller staat inmiddels op 2021. De ratio trekt een sprint. Hardlopen is de norm. Maar hoeveel voorwaarts meet ik wanneer ik alleen maar rondjes loop. Ons bewustzijn en de vorming van het ‘ik’ hebben evolutiesnelheid. Doordat wij focussen op geconditioneerd denken neemt het verstand een vlucht vooruit. Het verstand is de secondewijzer en het bewustzijn de uurwijzer. Vandaar dat het een verwarrende tijd is; het hoofd duizelt. Mijn innerlijk is voornamelijk nog tijdloos.
Voor ons – westerlingen – is het zaak zich niet te verliezen in een ongebreideld materialisme. We noemen dat tegenwoordig schertsend de graaicultuur. Maar dat is de oppervlakte; het gaat over veel meer, zoals voedselproductie en doorgeschoten individualiteit. Marketing werpt een façade op. Een wereld waarin mensen het leven naar hun hand zetten. Maar zo eenvoudig zit het leven niet in elkaar. Ook is het niet nodig te doen alsof wij de aarde van de ondergang moeten redden. Zelfbedrog; ijdelheid en najagen van wind. Want het leven zal blijven duren.
Wetenschap wordt gepresenteerd als waarheid. In schitterde tv-shows worden wij overdonderd door kennis. Het walhalla van de wetenschap daalt op ons, ongeletterden, neer. Wetenschap wordt religie. Het doet me ook denken aan magie, tovenarij, en orakelen in de oude wereld.
Wetenschappers vertellen een verhaal, een spannend verhaal; en hoe langer het verhaal, des te groter het wonder. Want theorieën blijken in het universum slechts plaatselijk geldig. Het vinden van nuttige toepassingen hier is zeker een verdienste. Maar het verlangen naar materialisme werkt dieper door. Wanneer wij, stervelingen, het wonder niet meer zien, neemt de kans op depressie toe. In de oudheid wordt dat toegewezen aan ahrimaanse krachten. Deze krachten zijn enkel aarde gericht; zij benauwen en verstikken.
“Teleurstelling; ik relativeer, dan schrijnt de teleurstelling minder. De zintuigen stuwen giga prikkels naar de hersenen. Wanneer denken en voelen harmoniëren, is het handelen in evenwicht. Het zijn altijd de omstandigheden die harmonie uitsluiten, beweer ik.
Het herinnert me aan de verloochening van Jezus door Petrus. De schrijver van het Lucas-evangelie verhaalt het voorval op aangrijpende wijze. Op het moment dat Petrus Jezus voor de derde maal verloochent, kraait de haan. Jezus draait zich om en ziet Petrus aan; dan herinnert Petrus zich de woorden die Jezus tot hem sprak. Dat was nadat Petrus aan Jezus zijn onvoorwaardelijke steun betuigd had. Petrus spoedt zich naar buiten, waar hij smartelijk weent.
Petrus en Jezus stonden elkaar na. Petrus erkende dat Jezus de Christus was geworden. Jezus noemde Simon Petrus; Jezus vergeleek Simon met een rots waarop hij kon bouwen.” (Uitdijend Bewustzijn, blz. 38)
Een tegenpool vormt de moslim gemeenschap. De gemeenschap onderwerpt zich aan Allah; God hoog in de hemel. De leden streven het hemelse na. Hierdoor beschouwen zij het aardebestaan voornamelijk als een springplank. Voor individualiteit biedt de gemeenschap weinig ruimte. Afvalligen zijn hun leven niet zeker; en binnen moslimlanden wordt andersdenkenden en ongelovigen het leven moeilijk gemaakt. Het wekt argwaan op dat Mekka voor mij, als niet moslim, verboden terrein is. Het straatbeeld in moslimlanden vind ik beklemmend, bevreemdend zelfs. Het ziet er chaotisch, goddeloos uit. En ineens bedenk ik nu dat het klopt. God woont daar nergens, zelfs niet in een moskee; want Allah zetelt hoog in de hemel.
In deze tijd is voor ieder mens op aarde verbinding noodzakelijk. Een uitdijend bewustzijn heeft een kader nodig. Het klinkt paradoxaal, maar juist de verbinding schept ruimte. Ruimte ontstaat door punten met elkaar te verbinden. Door de lijnen ontstaat diepte, met enige verbeelding worden contouren zichtbaar. Er vormt zich een kader. In een meer esoterische visie van het christendom helpt de Heilige Geest met het uitzetten van lijnen en het lezen van contouren. Het geestelijke is in mij wakker geworden; het krijgt vorm door mijn denken. De lijnen van het vrije denken vormen het web van de eigenmoraliteit.
Een moslim kan vanwege de aard van zijn religie niet anders dan zich hemelwaarts bewegen. In deze richting werken ook de luciferische krachten. Volgens de oudheid lossen deze krachten de mens op. Een mens raakt de grond onder zijn voeten kwijt. Het leidt tot grootheidswaanzin; een mens blaast zich op. Moslimterrorisme en de terreur van IS zijn hier uitingen van.
Eerlijk gezegd voelde ik verdriet toen Jezus hemelwaarts voer. Ik wist dat ik hem zou gaan missen. Met Pinksteren vieren wij de uitstorting van de Heilige Geest. Op een keer sloeg de Heilige Geest een deken om mij heen; hij troostte. In mijn innerlijk zijn lijnen uitgezet. Zo zie ik landschap vorm krijgen; er ontstaat ruimte, vrije ruimte. Vreugde stroomt door mijn ziel, een begin van liefde. Om mij heen neem ik scheppingskracht waar; en ook dat alle dingen – zowel hemel als aarde – zorg en aandacht behoeven. En dat al wat leeft bij naam en toenaam gekend wordt. Niets gaat er zonder moeite - ook het opkomen en ondergaan van de zon niet - scheppingskracht houdt het leven in stand. Wat uit liefde volbracht is zal nooit meer verloren gaan. Mijn weg wordt de stille weg; en ik herinner me Petrus. Na tweeduizend jaar besef ik, dat ik niet veel verder gekomen ben; en Petrus weende bitter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten