Tot slot, een ode aan Büsra: 'Ik Ga Leven'

Ja, zo is het!

Ik ben verzadigd. Het is de vrucht van het onverzettelijke denken van Büsra. Büsra is de roepnaam van de hoofdpersoon in het boek; het alter ego van de schrijfster, Lale Gül. Zoals Büsra het denken toepast, is denken een geestelijke activiteit. Büsra laat niet los, analyseert alles wat zij observeert en plaatst elke analyse in een verband; hierdoor ontstaat begrip. Een netwerk van begrippen wordt geweven. De synthese van al haar denkwerk openbaart zich in een droom waarin zij met God spreekt.

Ode aan Lale Gül en haar boek: "Ik Ga Leven"

Het boek van Lale Gül heb ik nog niet eens uit, ik ben net over de helft. Toch wil ik er al iets over schrijven. Want ik word onrustig wanneer er dingen tot mij komen die er toe doen. Arnon Grunberg geeft als recensie: "Zeer grappig geschreven". Hoezo: "Zeer grappig geschreven"? De inhoud staat bomvol. Lale Gül blijkt een groot observator; en doordat zij de Nederlandse taal uitmuntend beheerst, beschrijft ze haar waarnemingen op verrassende wijze; en ja, vaak op een humoristische, enigszins zwartgallige toon. Op blz. 153 schrijft ze: "Een deel van mij moet zijn gestorven op dat moment, ik wist dat betere tijden me niet ten deel zouden vallen, maar vergane glorie zouden worden.". Een stemming waarvan ik me gedurende mijn leven ook bewust werd.

Levensbeschouwing of salsa-avond

In Waarom deze blog? dicht ik mezelf een christelijke levensbeschouwing toe. Vervolgens meppen kerkgaande christenen verslaggevers van zich af. Op dat moment rijst de twijfel op in mijn ziel: is dit echt waar? Christenen gaan vragenstellers te lijf! Welk boek lezen deze christenen? Zijn zij nog steeds niet aan het Nieuwe Testament begonnen? In het boek Handelingen komen de apostelen onderling overeen dat het christendom er voor alle mensen is. Dat was ongeveer tweeduizend jaar geleden. Toen begrepen zij al dat tenslotte ieder mens die kennis verwerft de weg, de stille weg, soms vooral ook de eenzame weg gaat. Het kennen krijg je niet cadeau; maar het kennen bepaalt wel de intensiteit en de kleuren van de werkelijkheid.

Verkiezingen 2021

Het één op één debat tussen Geert Wilders en Mark Rutte bezorgde mij sombere gevoelens. Er werden geen ideeën - noem het een visie - voor de toekomst gepresenteerd. Rutte buigt gemakkelijk met de omstandigheden mee. Naast Wilders lijkt hij de redelijkheid zelve. Maar waar staat hij voor? Wat is zijn visie? Eindeloze economische groei kan onze aarde niet dragen. Alles lijkt van hem af te glijden, niets kleeft hem aan. 

Liefde ja

Liefde ja! Maar kleffe liefde, nee. Daarom schrijf ik kritisch over religies. Bij alle religies zijn talloze kanttekeningen te plaatsen. Het kastenstelsel van het Hindoeïsme springt er uit, maar evengoed kan ik de krampachtigheid van de bevindelijk gereformeerden in deze tijd moeilijk begrijpen. Met deze blog wil ik verbinden en niet polariseren. Wel denk ik dat je pas kunt verbinden wanneer alle partijen open met elkaar van gedachten wisselen en de tijd nemen om er over na te denken.

Beschouwt een ware moslim, of een moslim fundamentalist, het aardeleven als een tweederangs bestaan?

Met belangstelling las ik de opinies van Ruud Koopmans en Tom Zwart (NRC Opinie, zaterdag/zondag 7 & 8 november 2020). De ongerustheid van Koopmans onderschrijf ik en vanzelfsprekend ook de oproep om Macron te steunen. We mogen niet naïef zijn als het gaat om de intenties van moslimleiders. Hun toekomstperspectief is het mijne niet: moordpartijen, de hang naar de Sharia en de democratie heel ver weg. Dit alles is een flinke waarschuwing. Vandaar dat ik Tom Zwart niet begrijp? Ja, onnodig schofferen is niet nodig. Anderzijds mogen er snoeiharde grappen en cartoons gemaakt worden. Zelfreflectie en zelfspot is binnen een democratie onontbeerlijk. 

Toch mis ik in hun artikelen een poging om de oorzaak te duiden. Wat is de voedingsbodem waaruit geradicaliseerde moslims putten? 

In de jaren negentig las ik veel over religie, theologie en filosofie. De conclusie die ik trok was dat religies een afdruk zijn van de ontwikkeling van het mensenbewustzijn. En in dat licht blijkt het niet eens moeilijk om moslim fundamentalisten een plaats te geven. Natuurlijk, mijn betoog is een opinie. Het stoelt niet op wetenschappelijk onderzoek. Maar over één nacht ijs ga ik niet.