In Waarom deze blog? dicht ik mezelf een christelijke levensbeschouwing toe. Vervolgens meppen kerkgaande christenen verslaggevers van zich af. Op dat moment rijst de twijfel op in mijn ziel: is dit echt waar? Christenen gaan vragenstellers te lijf! Welk boek lezen deze christenen? Zijn zij nog steeds niet aan het Nieuwe Testament begonnen? In het boek Handelingen komen de apostelen onderling overeen dat het christendom er voor alle mensen is. Dat was ongeveer tweeduizend jaar geleden. Toen begrepen zij al dat tenslotte ieder mens die kennis verwerft de weg, de stille weg, soms vooral ook de eenzame weg gaat. Het kennen krijg je niet cadeau; maar het kennen bepaalt wel de intensiteit en de kleuren van de werkelijkheid.
Het denken grijpt aan op het moment dat de mens naar meer inzicht verlangt. Er is moed voor nodig om het denken ruim baan te geven. Wij zijn geneigd het denken eenzijdig te gebruiken. Het dient vooral om ons bestaan veilig te stellen. Op de gevolgen voor omgeving en medemens wordt geen acht geslagen.
Bevindelijke christenen draaien zichzelf een rad voor ogen. Uit de manier waarop Jezus ons in het Nieuwe Testament tegemoet treedt, blijkt vooral dat hij een medemens wil zijn. Hij wil een vriend zijn; tegen wil en dank werd hij de Christus. De bevindelijke christenen zien Jezus in het gunstigste geval als de Goede Herder; maar meestal wordt hij gepresenteerd als scherprechter op de dag des oordeels. Deze gelovigen dienen een onverbiddelijke God, die hoog boven hun staat. Zij sluiten Christus in ons nog altijd buiten. Zij volgen hun leider, de voorganger; zoals moslims de imam volgen. Zowel de bevindelijke Christenen als de moslims gedragen zich als een kudde. Terwijl juist in onze tijd de innerlijke vereniging van God en mens mogelijk is. Deze vereniging wijst de weg naar vrijheid. Want dit nieuwe kader schept ruimte, geeft vrijheid voor de ontwikkeling van de mensheid in het algemeen.
Aan de andere kant staat tegenwoordig een grote, seculiere groep te trappelen van ongeduld. De leden weten van weinig meer. Zij voelen zich vooral benadeeld. Voor hun is een levensbeschouwing hetzelfde als de wekelijkse salsa-avond. Vandaar hun prangende vraag: Waarom mag de ene groep wel gezamenlijk een kerkdienst houden en waarom om mogen wij dan niet naar onze vaste salsa-avond!? Bovendien vraagt de seculiere groep zich af waarvoor zij de coronaregels dan nog wel navolgen, als anderen het niet hoeven? Ik weet het ook niet.
Maar soms is het zaak de geschiedenis terug te volgen. Dan blijkt een levensbeschouwing toch van een andere orde dan een salsa-avond. Belangrijker is dat wij leren handelen vanuit ons zelf, en onze eigen (innerlijke) normen en waarden ontwikkelen. Het vrije denken, denken en observeren, helpt daarbij, maar het allerbelangrijkste is de liefde. Het grote voordeel van deze inspanning is dat we niet steeds waardering behoeven: minder behoefte aan lintjes en heldendom. Mijn handelen openbaart wie ik ben. En het handelen dat voortkomt uit het vrije denken zal van nature bijdragen aan het onderhoud van de wereld; hoe bescheiden ook.
Vandaag is het Goede Vrijdag, feitelijk een droeve dag. Overmorgen Pasen, want na drie dagen is hij opgestaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten