Tot slot, een ode aan Büsra: 'Ik Ga Leven'

Ja, zo is het!

Ik ben verzadigd. Het is de vrucht van het onverzettelijke denken van Büsra. Büsra is de roepnaam van de hoofdpersoon in het boek; het alter ego van de schrijfster, Lale Gül. Zoals Büsra het denken toepast, is denken een geestelijke activiteit. Büsra laat niet los, analyseert alles wat zij observeert en plaatst elke analyse in een verband; hierdoor ontstaat begrip. Een netwerk van begrippen wordt geweven. De synthese van al haar denkwerk openbaart zich in een droom waarin zij met God spreekt.

Ode aan Lale Gül en haar boek: "Ik Ga Leven"

Het boek van Lale Gül heb ik nog niet eens uit, ik ben net over de helft. Toch wil ik er al iets over schrijven. Want ik word onrustig wanneer er dingen tot mij komen die er toe doen. Arnon Grunberg geeft als recensie: "Zeer grappig geschreven". Hoezo: "Zeer grappig geschreven"? De inhoud staat bomvol. Lale Gül blijkt een groot observator; en doordat zij de Nederlandse taal uitmuntend beheerst, beschrijft ze haar waarnemingen op verrassende wijze; en ja, vaak op een humoristische, enigszins zwartgallige toon. Op blz. 153 schrijft ze: "Een deel van mij moet zijn gestorven op dat moment, ik wist dat betere tijden me niet ten deel zouden vallen, maar vergane glorie zouden worden.". Een stemming waarvan ik me gedurende mijn leven ook bewust werd.