In eerste instantie was ik ook overtuigd van de noodzaak tot bewapenen, zoals de aanschaf van geavanceerde onderzeeboten, fregatten, straaljagers, tanks en oneindig veel munitie. Terwijl er aan het front in de Oekraïne aan de lopende band Oekraïense en Russische soldaten sterven en, of verminkt worden. Iets verderop naar het westen leeft iedereen gedachteloos verder, alsof de dood van soldaten een redelijk offer is voor vrijheid. Hoe werkt dat? Indirect gaat het toch ook om onze fysieke vrijheid?
Inmiddels staat voor de meeste Westerse burgers nu wel vast dat Poetin een demon geworden is en daarom bestreden moet worden. Poetin is niet langer een mens. Hij is een onmens, een representant van het kwaad; een duivel. Zijn aangezicht spreekt boekdelen: ik zie een levenloos gelaat, een gelaat zonder ziel.
Vrij denken kantelde mijn inzicht rigoureus door de gedachte dat je een demon niet uitschakelt met wapengekletter. Demon Poetin is de natuurlijke, de geestelijke verbinding met de wereld om zich heen verloren. Zijn eenzaamheid probeert hij te dempen door zoveel mogelijk mensen met zich mee in zijn ondergang te sleuren. De jonge, Russische soldaten uit verre streken zijn daar een schoon voorbeeld van. Demon Poetin anonimiseert deze jonge mensen en stuurt ze vervolgens de dood in.
Is het een vergissing wanneer je tegenover een demon zoals Poetin, wapengekletter stelt? Ik weet bijna zeker dat demon Poetin zich verheugt in de NAVO-oefeningen. Deze oefeningen bieden hem de kans om tegenmaatregelen af te kondigen, die destructie continueren. Voor de calculerende demon gaat alles op zijn tijd; en hij heeft alle tijd. Sterker nog, er is voor hem geen andere tijd meer. Hij heeft alleen nog tijd om alles op aarde zoveel mogelijk te ontwrichten en kapot te maken.
In mijn gedachten, voor mijn geestesoog, verscheen geestkracht als het ultieme wapen tegenover de leegte van demon Poetin. Meteen denk ik nu aan Navalny, en tegelijkertijd ook aan Jezus. De geestkracht van Navalny weerstond demon Poetin. Na een poging om Navalny te vergiftigen keerde Navalny zelfs terug naar Rusland. Navalny bracht daarmee de demon tot radeloze en waanzinnige woede. Dat is de reden dat demon Poetin Navalny langzaam dood martelde. Maar hiermee overschat de demon zijn macht.
In de gevangenis had Navalny God gezocht en gevonden. Een natuurlijke reactie: een mens leeft niet van brood alleen. Lees ook de berichten die verzetsstrijders op de muren van hun cellen schreven. Jezus stond pal naast hun, hij was hun nabij. De levende God die ook de Vader van Jezus is, stelde zich aan de mens voor als “ik was, ik ben en ik zal zijn”. Geen zelfstandig naamwoord, maar een werkwoord; en een werkwoord is altijd in beweging.
Zoals Jezus, zal ook Navalny zich in zijn innerlijk de beweging van geestelijke scheppingskracht bewust geworden zijn. Jezus transformeerde de laatste jaren van zijn leven tot de Christus. Al voor zijn dood in de gevangenis zal Navalny zijn geestkracht herkend hebben; en toen wist hij ook dat zijn geest verder zou leven. Want later zegt Jezus tegen zijn apostelen, die hij inmiddels vrienden noemde: “Op die dag zult u erkennen, dat ik in mijn Vader ben, en u in mij, en ik in u.”
Een demon als Poetin treft waarschijnlijk een ander lot. De demon staat met lege handen. Want al eerder sprak Jezus zijn apostelen moed in: “Ik zeg u mijn vrienden, vreest u niet voor degenen die het lichaam doden, en daarna machteloos zijn. Maar wees bevreesd voor degene die de macht heeft om het lichaam vervolgens in de hel te werpen.”
Want zij die geestkracht verworven hebben, het leven gevonden hebben, zullen de dood niet meer smaken. Zij dragen bij aan de toekomst van hemel en aarde. Hun vrucht wordt gevonden.
Ineens zakte bij mij dus de moed in de schoenen. Want ook mijn instinctieve reactie was dat meer wapens ons helpt de demon te weerstaan. Het gaf houvast, maar het is een heilloze weg. Terwijl de moordmachine in de Oekraïne geen grenzen kent, deden experts op tv het technische vernuft achter de moderne wapensystemen uit de doeken. En toen dacht ik waar haal ik de moed vandaan, hoe breng ik het op om ‘nee’ te zeggen? Hoe stel ik me op tegenover de demon? Geen wapens, geen bewapening; het aardoppervlak wordt rein en maagdelijk.
Maar waar komt het dan in de kern op neer? Het komt op mij neer. Het gaat er niet om of ik met scherp kan schieten. Het gaat er om of ik persoonlijk de moed heb om de demon te weerstaan. Zoals een priesterkoning de aarde dient met al haar aanbehoren en tegelijkertijd in alle vrijheid heerst over zichzelf. Ik sta daar op mijn land en in mijn tuin wanneer de demon binnen stapt. Ik ben voorbereid en ik verloochen mezelf niet, ik praat de demon niet naar de mond. Ik raak niet in paniek wanneer de demon mij langzaam vermoordt, zoals hij Navalny vermoordde.
Ook verloochen ik de aarde niet; ik misbruik haar niet om mijn vege lijf te redden. Ik breng haar niet uit balans, en ik put haar niet uit. Want ik weet dat mijn geestkracht nooit meer verloren gaat. In de onuitsprekelijke samenhang, waarbinnen ik het leven ontvangen heb en tot leven gekomen ben, herken ik de liefde, die mij geheel belangeloos is geschonken en zichzelf niet zoekt. Want ook ik zoek mijzelf niet meer, omdat ik gevonden heb.
De vraag is dus hoeveel moed heb ik als het erop aankomt?
Het is waarschijnlijker dat een kameel door het oog van de naald gaat, dan dat een rijke het Koninkrijk der Hemelen betreedt. Wie was het ook al weer die ook deze gelijkenis uitsprak? Maar een vers later stelt Jezus mij gerust; hij zegt, dat wat bij mensen onmogelijk is, is bij God zeker wel mogelijk. Want bij God zijn alle dingen mogelijk.
Mijn Vader in de hemel,
Dank zeg ik u voor de scheppingskracht,
ik herken de liefde waarin het aarde-zijn
en al wat daarmee samenhangt geborgd is
Nu weet ik dat ik daaraan deel neem.
In zijn licht, in het licht van Christus,
zeg ik u dank
Amen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten