Ode aan Lale Gül en haar boek: "Ik Ga Leven"

Het boek van Lale Gül heb ik nog niet eens uit, ik ben net over de helft. Toch wil ik er al iets over schrijven. Want ik word onrustig wanneer er dingen tot mij komen die er toe doen. Arnon Grunberg geeft als recensie: "Zeer grappig geschreven". Hoezo: "Zeer grappig geschreven"? De inhoud staat bomvol. Lale Gül blijkt een groot observator; en doordat zij de Nederlandse taal uitmuntend beheerst, beschrijft ze haar waarnemingen op verrassende wijze; en ja, vaak op een humoristische, enigszins zwartgallige toon. Op blz. 153 schrijft ze: "Een deel van mij moet zijn gestorven op dat moment, ik wist dat betere tijden me niet ten deel zouden vallen, maar vergane glorie zouden worden.". Een stemming waarvan ik me gedurende mijn leven ook bewust werd.

2021 Klimaatverandering: een dogma?

Jonge mensen zijn recht door zee: de aarde moet gered! Daarom moet alles snel anders. Jongeren volgen hun idealen. Zij zijn te vertrouwen: ze willen dat we de aarde minder vervuilen. Maar hun leiders ontpoppen zich als klimaatgoeroes. Ik ben daar allergisch voor. In deze tijd heeft een mens geen goeroe meer nodig. Mijn probleem zit in het werkwoord 'moeten'. Steeds meer actiegroepen, maatschappelijke stromingen en ook burgers vinden dat vooral de ander iets moet. En wanneer het om klimaatverandering gaat is enige relativering geboden. Laatst las ik bijvoorbeeld in een artikel, gepubliceerd in het katern Wetenschap van de NRC (zaterdag 10 & zondag 11 april 2021), dat twaalfduizend jaar geleden de Noordzee droog stond. Het zeewaterpeil stond circa vijftig meter lager dan nu. Het artikel ging over de bewoners van Doggerland, het land verdronk in de Noordzee. De zeespiegel steeg door het einde van een kleine IJstijd. 

Column Tommy Wieringa "Groene vingers"

Wieringa beschrijft in zijn column (NRC, zaterdag 8 & zondag 9 mei) hoe hij zich bevrijd heeft van de antroposofische leer. Zeker, ik krijg ook de indruk dat de antroposofische vereniging een wat in zichzelf gekeerde club is. Het is naar mijn mening ook niet nodig Rudolf Steiner te vereren of om zijn gedachtengoed in bescherming te nemen. Juist in de Filosofie van de vrijheid komt naar voren dat wij prima in staat zijn zelf onze keuzes te maken. Het onbevangen denken (niet belemmerd door dwingende drijfveren en motieven) helpt juist het individu zijn eigen moraliteit te bepalen. Dit alles in samenspel met de maatschappij waarin hij leeft. Maar Wieringa bevrijdde zich niet wezenlijk: hij stapte over naar twee andere exclusieve clubs, de literaire en de NRC.

Filosofie van de vrijheid 2

In de moderne filosofie is vooral de stelling gangbaar dat wij de werkelijkheid nooit leren kennen, omdat ons waarnemingsvermogen beperkt is. Simpel voorbeeld: een mens hoort en ruikt weinig in vergelijking met een hond. Voor de mens zijn er grenzen aan het kennen. Deze filosofen concluderen dat wij in een schijnwerkelijkheid leven. De ware werkelijkheid kennen we niet. Op het eerste gezicht tonen zij met hun stellingname nederigheid. Anderzijds spreiden zij ten toon dat zij daar met deze weidse redenering ver bovenuit stijgen.

Filosofie van de vrijheid 1

Mijn voornemen is om de filosofie van Rudolf Steiner te bespreken. Maar wat denk ik er als leek aan toe te kunnen voegen? Helemaal niets! In ieder geval leer ik er zelf van. Het gaat mij om de kern van zijn filosofie. Van nature ben ik sceptisch maar als het even kan ook optimistisch. Kortom, ik kan pas oordelen wanneer ik de gedachten achter de theorie begrijp. De grote lijnen zie ik inmiddels: en het ziet er mooi uit. Begrip op detailniveau vraagt nog aandacht.

Levensbeschouwing of salsa-avond

In Waarom deze blog? dicht ik mezelf een christelijke levensbeschouwing toe. Vervolgens meppen kerkgaande christenen verslaggevers van zich af. Op dat moment rijst de twijfel op in mijn ziel: is dit echt waar? Christenen gaan vragenstellers te lijf! Welk boek lezen deze christenen? Zijn zij nog steeds niet aan het Nieuwe Testament begonnen? In het boek Handelingen komen de apostelen onderling overeen dat het christendom er voor alle mensen is. Dat was ongeveer tweeduizend jaar geleden. Toen begrepen zij al dat tenslotte ieder mens die kennis verwerft de weg, de stille weg, soms vooral ook de eenzame weg gaat. Het kennen krijg je niet cadeau; maar het kennen bepaalt wel de intensiteit en de kleuren van de werkelijkheid.

Verkiezingen 2021

Het één op één debat tussen Geert Wilders en Mark Rutte bezorgde mij sombere gevoelens. Er werden geen ideeën - noem het een visie - voor de toekomst gepresenteerd. Rutte buigt gemakkelijk met de omstandigheden mee. Naast Wilders lijkt hij de redelijkheid zelve. Maar waar staat hij voor? Wat is zijn visie? Eindeloze economische groei kan onze aarde niet dragen. Alles lijkt van hem af te glijden, niets kleeft hem aan.